De behangtafelmethode
Op LinkedIn kwam ik dit bericht tegen van Richard de Vries: Vandaag gaan we weer de wijk in met de behangtafelsessie om bij bewoners info en mogelijke oplossingen op te halen m.b.t een overlastlocatie. Het gaat om een steeg in Amsterdam. We zetten de behangtafel neer, rollen er een stuk papier overheen. Koeken en koffie erbij en alles opschrijven wat we horen tijdens de laagdrempelige gesprekjes met bewoners. Ik ben nieuwsgierig hoe dat dan werkt en bel Richard.
Niet bang zijn om contact te maken
In ons telefoongesprek vertelt Richard meer over hoe en waarom deze methode werkt. Hij is Master Urban Management, werkt als zelfstandig adviseur positieve gedragsbeïnvloeding bij Urban Senses, en als docent Integrale Veiligheidskunde bij Hogeschool Inholland. Zijn belangrijkste boodschap is dat je niet bang moet zijn om contact te maken. Op uitnodigingen voor een bijeenkomst krijg je vaak de ‘usual suspects’. Als je naar de mensen toegaat en zorgt dat mensen zich uitgenodigd voelen om hun verhaal te doen dan trek je ze erbij. Bijvoorbeeld met eten en muziek. Dat kan in een wijkgebouw, maar ook gewoon op straat zoals met de behangtafelmethode.
Hoe simpel kan het zijn? Je gaat de straat op met een opgevouwen behangtafel, met koffie/thee en koeken en gaat staan op de plek waar het over gaat. Het helpt als je kunt beginnen met een kapstok, bijvoorbeeld een aantal vragen die je op de tafel hebt geplakt. Gewoon aanbellen en mensen aanspreken op straat. Het helpt als je de dag daarvoor flyers hebt verspreid en gevraagd hebt of ze willen komen en meedoen. Mensen willen graag eerst ventileren wat er allemaal fout gaat. Daarna komt er ruimte om te vertellen wat ze zien zitten om de boel aan te pakken.
Een kapstok gebruiken voor ontwerpcriteria, bijvoorbeeld de Urban Scan
Het voorbeeld komt uit een project om 27 stegen in Amsterdam leefbaarder en groener te maken. De opdracht was om een Urban scan uit te voeren.
Richard vertelt: “De Urban Scan toetst een leefomgeving op fysieke, sociale, duurzame en digitale kenmerken die bepalend zijn voor de mate van veiligheid en leefbaarheid in een wijk. De ontwerpcriteria gebruiken wij bij Urban Senses om doelgerichte interventies te ontwikkelen die in samenhang ieder een stukje van de leefbaarheidspuzzel oppakken. In gesprek gaan over wat mensen willen en zelf kunnen, zoals met de behangtafelmethode, is daar een voorbeeld van.” Voor meer voorbeelden en de stappen in een gebiedsgerichte aanpak samen met inwoners, zie www.urbansenses.nl.
Ik ga deze methode opnemen in de online toolbox bij mijn boek Actieonderzoek doen, een routewijzer voor studenten en professionals. Dank je Richard!
